Πέρασε εδώ και πολλά-πολλά χρόνια ο καιρος των διαδηλώσεων. Εάν δεν ερθει το επόμενο βήμα θα μιλαμε απλα για γραφικότητες. Συγκινητική η "συμπαρασταση" στην Παλαιστίνη ή η πορεία για οποια δικαιώματα, ομως δεν ιδρώνει το αυτί κανενός πια.

Ποιό είναι το επόμενο βήμα; Δεν ξερω, τι να σας πω. Οταν ζητάς απο καποιον να σε αφήσει να ανασάνεις και αυτός γελάει, τι θα κάνεις;

Φεντιβερσάριοι όλων των χωρών ενωθείτε.

Ο κυρ Νικος , ο μαύρος μπογιατζής απο το Τζιμπουτί.

Nα παει να γαμηθεί.

Δημοκρατία, δεκαετίες και δεκαετίες ο ίδιος απάνθρωπος βόθρος κατοικημένος απο κουραδες.

Δημοτικες Εκλογες Δημοκρατιας των Γιδογαμαίων σημερα. Ο λαος μιλησε.

Το “γιατί δεν κάθονται στη χώρα τους να πολεμήσουν”, τώρα έγινε “γιατί κάθονται και πολεμάνε”

Καταδικάζω, ψηφίστε, ο λαός μίλησε.

Ψάξε-ψάξε τι να ψηφίσω τι λέτε ότι βρήκα?
Υποψήφιο με το όνομα Φελέκης.
Επιτέλους εμπιστοσύνη.
Ησύχασα.
#εκλογεςΟΤΑ_23

Eσείς καταδικασατε την Παλαιστινη ή τολμάτε να σκεφτεστε ακομα μόνοι σας;

Bandiera Floppa , la trionfera!

Οπότε τους εχουν πεισει πως αν δεν παιρνουν πλαστικες σακουλες βοηθάνε το περιβαλλον. Λογικο. Πας στο σουπερ μαρκετ, αγοραζεις νερο σε πλαστικα μπουκαλια, χαρτια υγειας και κουζίνας σε πλαστικο περιτύλιγμα, κρέας τυλιγμενο σε πλαστικό, φρουτα σε πλαστικες συσκευασίες, χυμους, μουσταρδες και τα λοιπα σε πλαστικα μπουκαλια, ψωμί σε πλαστικές συσκευασίες, μπαχαρικά σε πλαστικά κουτάκια ,σοκολάτες και σνακ σε πλαστικά σακουλάκια, αλλα αν ζητήσεις μια πλαστική σακούλα να τα βαλεις όλα αυτά μέσα ο πλανήτης τη γάμησε και ντροπή σου.

Την ίδια ώρα οι εταιρείες παραγωγής πολυμερών έχουν αυξήσει κατακόρυφα την παραγωγή τους σε πλαστικές μαλακίες απο την ημέρα που ξεκίνησε αυτή η όμορφη ιστορια με τις πλαστικές σακούλες και τα πλαστικά καλαμάκια.

Θες να σώσεις τον πλανήτη; Σκότωσε τους ανθρώπους.

ΓΚΩΜΜΟΥΝΗΑ ΠΑΝΤΟΥ! ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΦΕΝΤΙ, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!

Οπως και ο Σουρης τον Φλεβαρη του 1880 ξεσπαθώνω με τους στιχους του κατα των ξενων που μας ζηλεύουν, εξω ειναι τα ιδια ρε τι νομιζετε μονο εμεις ειμαστε μαλακες (ναι μονο εμεις,τα "και εξω τα ιδια γινονται" τα λεμε για να χρυσωνουμε το χάπι)

Παιδί μου, ἔλα,
φέρε ρετσίνα
ἀπ' τὴ βαρέλα...
φέρε κλαρῖνα,
μεζέδες, φροῦτα,
βιολιά, λαγοῦτα,
ν' ἀρχινήσω
τὸ χορό,
νὰ γλεντήσω,
νὰ χαρῶ.

Νά! νά!... τὸν κόσμο χάλασα,
ἂς γίνουν ὅλα θάλασσα,
καὶ τὸ κρασὶ ἂς τρέξῃ...
ἀμάν, Χριστέ, κι' ἂς φέξῃ!

Εἶμαι κουτοῦκι...
θὰ τραγουδήσω,
βαστᾶτε, κοῦκοι,
καλὰ τὸ ἴσο...

Χρυσῆ κοπέλα,
μοὔρχεται τρέλλα
σὰν κυττάξω...
δὲν μπορῶ
νὰ φωνάξω
τιριρό.

Μὲ συγχωρεῖτε, φίλοι μου,
ἂν μπέρδεψα τὰ χείλη μου,
καὶ ὅμως, μὰ τὸ γένος,
δὲν εἶμαι μεθυσμένος.

Τεἶναι ὁ Βοῦρος,
ὁ Γιακωβᾶτος,
ὁ Κουμουνδοῦρος,
ὁ Τσουτσουνᾶτος;
Εἶμαι ἀπ' ὅλα...
ἔξω πιστόλα.
Εἰς τὸ χέρι
νά! ἁρπῶ
τὸ μαχαῖρι
καὶ κτυπῶ.

Ὤχ! ὤχ! Θαρρῶ πὼς κτύπησα
τὸ χέρι μου ἐτρύπησα...
Παραμερίστε ὅλοι,
θὰ ρίξω τὸ πιστόλι.

Θραῦσι θὰ κάνω
ἄχ! καὶ νὰ σ' εἶχα
ἐδῶ, Σουλτᾶνο,
ἤθελα τρίχα
νὰ μὴ σ' ἀφήσω,
καὶ νὰ σὲ σχίσω
μὲ μαχαῖρα
κοφτερὴ
πέρα πέρα
σὰν τυρί.

Ἐμπρός, βρὲ Ἑλληνόπουλα,
ἐμπρὸς μὲς στὰ στρατόπεδα
τῶν Τούρκων ὁλοΐσα
μὲ δύναμι καὶ λύσσα.

Μωρὴ Εὐρώπη
ξετσιπωμένη,
τόσοι μας κόποι
θὰ πᾶν' χαμένοι;
Πάει κι' ἐκεῖνο
τὸ Βερολῖνο;
Ἂν ἀκόμα
μᾶς τιμᾷς,
δῶσε χῶμα
καὶ σ' ἐμᾶς.

Ἂν τώρα ζητιανεύωμε,
καὶ ἔλεος γυρεύωμε,
εἰς ἄλλα χρόνια ὅμως
εἴμαστε σ' ὅλους τρόμος.

Σπάστε τα ὅλα...
ἔ! ταβερνιάρη,
φέρε μπριζόλα
στὸ παλληκάρι.
Σπάστε γεμᾶτα
καὶ ἄδεια πιάτα.
Φλόγαις χύνω,
πῦρ κρατῶ,
νὰ κι' ἐκεῖνο,
νὰ κι' αὐτό.

Ἀδέλφια μου, τρελλάθηκα,
βαστᾶτε με κι' ἐχάθηκα
λόγο τιμῆς σᾶς δίνω
πὼς πιὰ κρασὶ δὲν πίνω.

Μονο το πιοτό.

ΤΙ ΠΟΥΤΣΑ ΩΡΑΙΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ

Ετσι γαμάει ο Αχιλλεύς. Και συγνώμη ζήτησε ο Ελλανιος και ξύλο θα τρωει για δυο βδομάδες για να μαθει πως απευθύνονται στους αφέντες οι δούλοι.

1/2

Φιλοξενούμενο στο #πτηνοτούτ σήμερα ένα απ' τα πιο ισχυρά αρπακτικά στον πλανήτη,ο αετός με τους μεγαλύτερους και πιο δυνατούς γαμψώνυχες,το χαρακτηριστικό λοφίο και το επιβλητικό παράστημα. Μια υπενθύμιση μυθολογικών αναφορών,μια "ενσάρκωση" πλασμάτων της φαντασίας. Το μεγαλοπρεπές αυτό πτηνό του ενός μέτρου ζει στην Νότιο Αμερική,είναι το εθνικό πτηνό του Παναμά και απεικονίζεται και στον θυρεό του κράτους. Τα αρσενικά ζυγίζουν περίπου 5 κιλά, ενώ τα θηλυκά μπορούν να φτάσουν και τα 9 κιλά. Η Άρπυια.

Η άρπυια είναι ημερόβιο αρπακτικό πτηνό της οικογενείας των Αετιδών, και την βρίσκουμε αποκλειστικά στη Νότιο Αμερική. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Harpia harpyja. Πρόκειται για ένα εμβληματικό πτηνό το οποίο θεωρείται το ισχυρότερο αρπακτικό πτηνό και, έχει προσελκύσει το παγκόσμιο επιστημονικό ενδιαφέρον, λόγω της εκτεταμένης απωλείας των ενδιαιτημάτων της και της συνεχιζομένης μείωσης του πληθυσμού της φυσικά με υπαιτιότητα του ανθρώπου. Τέλος, παλαιότερα επικρατούσε η θεωρία ότι η άρπυια ήταν συγγενής με τον αετό των Φιλιππίνων (Pithecophaga jefferyi), αλλά πειραματικά δεδομένα ανάλυσης DNA έδειξαν ότι, τα δύο είδη απέχουν γενετικά. Οι λατινικές επιστημονικές ονομασίες του γένους Harpia, όπως επίσης και του είδους Harpyja, είναι
ευθεία απόδοση της ελληνικής λέξης Άρπυια. Οι Άρπυιες ήσαν μυθολογικές δαιμονικές θεότητες (κόρες του Θαύμαντα και της Ωκεανίδας Ηλέκτρας και αδελφές της αγγελιαφόρου των θεών, θεάς Ίριδας και σε αντίθεση με την οποία, αυτές θεωρούνταν αγγελιαφόροι του θεού Πλούτωνα) στενά συνδεδεμένες με το θάνατο, τον οποίο όμως δεν επιφέρουν οι ίδιες στους θνητούς, αλλά τους οδηγούν σε αυτόν. Τα όντα αυτά είναι πιθανότατα προελληνικής καταγωγής, προϋπήρχαν δηλαδή των πρώτων καταγεγραμμένων αναφορών από τους μεγάλους αρχαίους Έλληνες ποιητές Όμηρο και Ησίοδο. Η σύνδεσή τους με το θάνατο συνετέλεσε ώστε να θεωρούνται οι ίδιες υπεύθυνες για το θάνατο των ανθρώπων και, ότι έρχονται για να αρπάξουν την ψυχή τους και να την πάνε στον Άδη, ή να την μεταφέρουν στις Ερινύες, ενώ ο μύθος λέει ότι ήσαν απλοί εντολοδόχοι. Συχνά τις απεικόνιζαν πάνω σε τάφους να κρατούν στα νύχια τους την ψυχή του νεκρού.
Η εμφάνισή τους ήταν τρομακτική: σε πρώιμο μελανόμορφο αγγείο που βρέθηκε στην Αίγινα και φυλάσσεται στο Μουσείο του Βερολίνου, εικονίζονται ως γυναικείες φτερωτές μορφές που τρέχουν, με ιδιαίτερα γαμψά δάκτυλα για να δηλωθεί ο αρπακτικός χαρακτήρας τους, ενώ την παράσταση συνοδεύει επιγραφή: ΑΡΕΠΥΙΑ.
Μπορεί όμως και να έχουν τη μορφή πουλιού, πάντοτε όμως με γυναικείο πρόσωπο. Η σύνδεση του πτηνού με τα όντα αυτά είναι κάτι παραπάνω από σαφής, λόγω της εμφάνισής του και των -όντως- ισχυροτάτων γαμψωνύχων του. Η ίδια η λέξη μπορεί να παραπέμπει ευθέως στο ρήμα αρπάζω, αυτό όμως αφορά μόνο στην ηχητική ρίζα της και όχι την ετυμολογική. Στη Βραζιλία ονομάζεται και βασιλικό γεράκι.

Η άρπυια είναι το μεγαλύτερο αρπακτικό πτηνό του Νέου Κόσμου και από τα μεγαλύτερα είδη αετών παγκοσμίως. Το μήκος της φτανει 110 εκατοστα, το άνοιγμα των φτερών της 225 εκατοστα,το μήκος της ουράς μπορεί να φτάσει τα 42 εκατοστά ενώ οι φονικοί γαμψώνυχες μπορούν να φτάσουν τα 10 εκατοστά, στο μέγεθος των νυχιών μιας αρκούδας ενώ το πάχος των ταρσών του πτηνου μπορεί να φτάσει αυτό του πύχη ενός ανθρώπου.
Στο κεφάλι της το διπλό λοφίο είναι ένα από τα κυριότερα διαγνωστικά στοιχεία του πτηνού και της δίνει και το ιδιαίτερο παρουσιαστικό της. Το λοφίο ανοίγεται όταν το πουλί είναι εξιταρισμένο ή απειλείται, αν και κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ανύψωση των πτερών του λοφίου, βοηθάει στην κατεύθυνση των ήχων προς τους ακουστικούς πόρους του κεφαλιού. Τα φτερά του προσώπου σχηματίζουν ένα είδος «προσωπικού δίσκου» (facial disc), ενώ οι οφθαλμοί είναι τοποθετημένοι κοντά, ο ένας στον άλλο, εξασφαλίζοντας στο πτηνό εξαιρετική διόφθαλμη όραση κάτι που κάθε κυνηγός χρειάζεται. Τα φύλα είναι παρόμοια σε μοτίβα και χρώματα, ωστόσο εμφανίζεται φυλετικός διμορφισμός, όσον αφορά στο μέγεθος, με τα θηλυκά να είναι ογκωδέστερα και πολύ βαρύτερα.

Η άρπυια μπορεί να μην είναι ο μεγαλύτερος αετός στην υφήλιο, αλλά είναι αναμφίβολα ο ισχυρότερος. Διαθέτει τους μεγαλύτερους γαμψώνυχες από όλα τα αρπακτικά πτηνά, οι οποίοι είναι σε θέση να ασκήσουν πίεση 400 N/εκ²., που σημαίνει ότι επιφέρεται ακαριαίος θάνατος στα θηράματα και μόνο με το σφίξιμο των πανίσχυρων νυχιών του πτηνού. Είναι σιωπηλοί κυνηγοί, που σημαίνει ότι σπάνια κράζουν, επιλέγοντας έτσι να στήνουν ενέδρα στο θήραμά τους. Τους αρέσουν κυρίως τα μικρά θηλαστικά, αλλά τα μεγαλύτερα θηλυκά είναι γνωστό ότι κυνηγούν βραδύποδες και μαϊμούδες, βαριά γεύματα που εύκολα μπορούν να σηκώσουν από το έδαφος ή από τα δέντρα λόγω της εντυπωσιακής δύναμης και ευκινησίας τους.Οι άρπυιες μπορούν άνετα να σηκώσουν θηράματα μέχρι 7 κιλά και να τα μεταφέρουν στη φωλιά τους, ενώ έχουν καταγραφεί περιπτώσεις άρσης θηραμάτων που είχαν το ίδιο βάρος με αυτές. Λόγω μικροτέρου μεγέθους, τα αρσενικά συνήθως συλλαμβάνουν σχετικά μικρότερη λεία, με ένα τυπικό εύρος 0,5 έως 2,5 κιλών (περίπου το μισό από το βάρος τους), αλλά τα -μεγαλύτερα- θηλυκά συλλαμβάνουν θηράματα, με καταγεγραμμένο ελάχιστο βάρος περίπου 2,7 κιλών. Έχουν καταγραφεί ενήλικα θηλυκά να αρπάζουν τακτικά μεγάλους αρσενικούς πιθήκους ή βραδύποδες βάρους 6 έως 9 κιλών και, να πετάνε μακριά χωρίς προσγείωση, ένα εξαιρετικό δείγμα ισχύος. Το μέγεθος της λείας που μεταφέρεται στη φωλιά είναι συνήθως μεσαίου μεγέθους, αφού έχουν καταγραφεί θηράματα από 1 έως 4 κιλά. Τα αρσενικά μεταφέρουν θηράματα μέσου βάρους 1,5 κιλού, ενώ τα θηλυκά 3,2 κιλών.

Οι άρπυιες είναι μοναχικοί αετοί και ζουν κατά ζεύγη, τα οποία μένουν μαζί μια ζωή, ενώ κάποιες φορές παρατηρείται επίσης και ένα τρίτο, νεαρό άτομο που, προφανώς είναι το μικρό τους από την τελευταία περίοδο αναπαραγωγής. Είναι μοναχικοί κυνηγοί που χρησιμοποιούν αποκλειστικά την οξεία αίσθηση της όρασης για να εντοπίσουν τη λεία τους, ενώ κυνηγούν μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Χρησιμοποιούν διάφορα είδη φωνών για να επικοινωνούν μεταξύ τους, πολλά από τα οποία πιστεύεται ότι έχουν να κάνουν με τη διεκδίκηση του ζωτικού τους χώρου και ψς προειδοποίηση σε πιθανούς εισβολείς. Η άρπυια έχει την μακρύτερη σε διάρκεια περίοδο αναπαραγωγής, η έναρξη της οποίας συμπίπτει με την έναρξη των βροχών κατά τον Απρίλιο-Μάιο και επεκτείνεται μέχρι τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο του επομένου έτους. Πρακτικά, μπορεί να αναπαραχθεί οποιονδήποτε μήνα του έτους, ωστόσο, οι στατιστικές δείχνουν ότι ένα ζευγάρι αρπυιών συνήθως ανατρέφει μόνο έναν νεοσσό κάθε 2-3 χρόνια. Οι γονείς άρπυιες είναι αρκετά αφοσιωμένοι στους απογόνους τους αλλά και οι απόγονοι διατηρούν τους οικογενειακούς δεσμούς και μετά την αποχώρηση από τη φωλιά. Ο νεοσσός θα παραμείνει γύρω από τη φωλιά για ένα χρόνο προτού τελικά είναι έτοιμος να πετάξει μόνος του. Ακόμα και αφού φύγουν από τη φωλιά, τα νεαρά αρπακτικά γυρνάνε στο "σπίτι τους" μια φορά κάθε τόσο τα επόμενα χρόνια.

#Πτηνοτούτ
#Μακρυνάρια
#Πτηνοτουτ

Πρωϊνο ρεμπετικο γιατί έτσι.

ΜΕΣ ΤΟΥ ΦΕΝΤΙ ΤΗΝ ΤΑΒΕΡΝΑ
ΕΠΕΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΜΠΟΥΡΙΑ
ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ
ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝΕ ΓΥΑΛΙΑ
ΤΩΡΑ ΠΙΝΩ ΑΠ' ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ
ΝΑ Τ' ΑΔΕΙΑΣΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ
ΤΟ ΓΕΜΙΖΩ ΜΕ ΒΕΝΖΙΝΑ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΠΑΤΣΟ ΤΟ ΠΕΤΩ

Μη γινουμε κι εδω γαμω το κερατακι μου ενα τσουβάλι "ολοι αξιζουν αλληλεγγύη,τι κι αν επνιγαν προσφυγες;","ολοι αξίζουν βοήθεια, τι κι αν εκαναν τον ρουφιανο για μια θεσουλα","βοηθάμε τους παντες τώρα δεν ειναι ωρα για αντιπαλοτητες" κάπως έτσι δε το είπε και η γαμημένη Εθνική Κατίνα;

Οχι, η αλληλεγγύη δεν ειναι για όλους, και ιδίως δεν είναι γι'αυτους που εχουν αποδείξει (και τι διαολο,μικρο χωριο ειμαστε γνωριζομαστε) πως δεν εδωσαν ποτέ τους ουτε μια σκέψη για τον αλλον παρα μονο για το τομαρακι τους. Ηρθαν για σένα.Εγω ειμαι ο καργιολης τώρα.

Ζητώ συγνώμη απ' αυτους που νιωθουν ακομα την αναγκη και βοηθουν (και καλα κανουν), δε ζητώ συγνωμη απ' αυτους που αξιζουν βοήθεια γιατι ειναι σιγουρο πως δε θα νιωσουν μερος του εμετου που ανέφερα παραπάνω, και ξαναμαζεύομαι στη γωνία μου.

Αλλωστε δεν ειμαι επικίνδυνος,ούτε για εξουσίες ούτε για "κινήματα" ειναι απλως λόγια (το εχω ακουσει κι αυτο σε αλλους καιρους για αλλους ανθρωπους, που περιλαμβαναν κι εμενα, μονο που τα λογια αφηναν μελανιές). Καργιοληδες. Κι εσυ μαλακα Φελεκη , νομιζες πως αλλαζει η κοπρια και γινεται δεντρο.

Ατομική ευθύνη δεν το ειπαμε;